Dlacze­go znów mnie spraw­dzasz? Dlacze­go ko­lej­ny raz wys­ta­wiasz mo­je po­ra­nione ser­ce na próbę? Jed­ne­go tyl­ko nie pot­ra­fię zro­zu­mieć, po co to wszys­tko? Ten cały teat­rzyk, ta Two­ja po­za nieza­leżne­go i cy­niczne­go. Czy nap­rawdę aż tak bar­dzo się boisz? Boisz się od­rzu­ce­nia, boisz się, że znów będziesz mu­siał skle­jać swo­je ser­ce. Obo­je jes­teśmy jak po­ra­nione zwierzęta. Myślisz, że ja się nie boję? Oczy­wiście, że się boję. Po­wiem Ci więcej, umieram ze strachu. I to nie dla­te­go, że Cię kocham, prze­cież to ta­kie og­rom­ne słowo. Ja po pros­tu nie chcę Cię stracić.