biz o kadınlardan değiliz füsun. bizim ellerimiz yaralıdır, kanlıdır tutulmaz. gözlerimiz yağmurludur hep, kolay kolay bakılmaz. saçlarımız.. saçlarımız füsun kısacıktır o kadar kısadır ki füsun okşanmaz. bizim adımız şiirlerde geçmez, çiçeklere konulmaz, bizim adımızı kimse bilmez füsun. en sevdiğimiz türküyü, şairi, rengi, çiçeği ve daha fazlasını bilmezler füsun. neden biliyor musun füsun, çünkü bizim sırtımızdaki kambur, ellerimizde ki kanlar, gözlerimizde ki yaşlar bizi soyutlaştırır. herkes kaldırımda yürürken biz yolun ortasında yürürüz, herkes yağmurdan kaçarken biz geçer bi' köşeye otururuz. bizim sesimiz de pek duyulmaz füsun, ne çığlıklar attık ne ağıtlar yaktık o balkonda kimleydik füsun? yalnızdık. sisli bi' geceden, göz yaşlarına boğuldum banktan sesleniyorum. biz o kadınlardan değiliz füsun'um.