YIKIK bir ejderya

Buraya hiç uğruyor musun...
          Okuduğun kitapları okuyorum...

Hayatıma iyi ki girdin, iyi ki varsın...
          Afel

Öldü öldüm. Benliğimi kaybetim ben ruhumsa yıkık bitik bir harabenin taş duvarları gibi hala ayakta sanki bana kendini hatırlatmaya çalışıyor ama ben kendimi koyup üstüne ailemden ve hayallerimden oluşan kara topraklar örtüğüm mezarın başında ağlamaktan değil başın sağolsun diyenleri mezarın altına gömdüğüm benliğimi bile hatırlamayacak durumdayım . Nefes alıyorum ama nafile gibi geçiyor mu bu nefes darlığı bitmez mi bu acı

O ladar uzun zamandır susuyorum ki sanırım konuşmayı unutum.
          Bak daha yeni bi şey okudum "sen imkansız bir düştün,bense peşine düştım "diyordu.
          Biliyormusun ? Hem kimseyi uyandırmamaya çalıp hem de ağlarken hıçkırıklarını yutkunmak ne kadar zor ne kadar acı verici.
          En acısıda benim sana olan sevgimi herkesin kendi için sanmasıymış,yeni anladım. 
          Ve bir şeyide daha yeni anladım ki gerçekten sevmek gurur yapıp aramamak değil ölüyör gibi özlerken sırf sen istedin diye aramamakmış bense kendim dahil herkese seni aramamamın gururumdan olduğunu sanıyordum ne acı ve bir insanı  sevebilmek ne naif...
          Daha içime yutuğum  ve sesizliklerle bağırmak  istediğim çok şey var ama şimdilik bunlarla yetin dedim ya susa susa kelimelerin nasıl bir cümlede yanyana durabileceklerini unutmuşum.
          Sen yine kusuruma bakma.