@DerinLovegood2 sorun yok. aksine derdimi anlayabilen, benimle aynı hisseden birinin benimle sıkıntılarını paylaşması içini rahatlaması beni mutlu eder. oldum olası hep anlaşılmak istemişimdir. bu yüzden elimden geldiğince anlayışlı davranmaya, karşındakini anlamaya çalışıyorum. içini dökmen aksine beni de rahatlatır. belki bencilce gözüküyordur ama normal böyle hissetmen. :)
açıkçası oldum olası hep hayal kurarım. iyi, kötü fark etmez. kendi kendime dans ederim, canlandırırım, gülerim, ağlarım. bazen şizofren gibi hissettirse de günlük hayattaki sıradan, boş yaşantımı kendi kafamda örtmeme yardımcı oluyor. stres, kaygı ve anksiyete ile birleşince nasıl hissettirdiğini de biliyorum elbette. tek kaçış yolu hayal kurmakken bir anda hayal dünyamda da başarısızlığa sürüklenmek, mutsuz olmak... huuh, hayat gerçekten garip.