Bugün en yakın arkadaşımın sevgilisi tarafından tacize uğratıldığını öğrendim. Kızın rızası olmamasına rağmen öpmüş kızı. O kadar çok ağladı ki anlatırken. "Çok kirlenmiş hissediyorum." dedi. Hep kendini suçladı. Keşke o asansöre binmeseydim diyip durdu. Ona bunun onun iradesi dışında gerçekleştiğini, "kirlenme" gibi bir şeyin söz konusu olmadığını anlattım. Umarım kendini biraz daha iyi hissediyordur. Ama o sevgilisini yakaladığım yerde mahvedeceğim. Bunu ona yaptığına inanamıyorum. Ve bahanesi de çok komik... "Nasıl olsa evlenmeyecek miyiz" demiş kıza. Bu nasıl bir saçmalık. Etmek istediğim beddua ve küfürleri bile hak etmediği için hiçbir şey söylemeyeceğim. Çok üzgünüm... Gerçekten bunu yaşadığı için o kadar üzgünüm ki. Onun o ağlayışları gözümün önünden gitmiyor. 1 hafta içinde 12 kez duş aldığını ve bunun onu biraz daha "temiz" hissettirdiği söyledi. Bunları niye buraya yazdığımı bilmiyorum ama içimi bir yere dökmem gerekiyordu. Gerçekten çok üzgünüm. Keşke o anı onun zihninden silip atabilsem. O bu yaşadıklarının hiçbirini hiç hak etmedi.
Bir insan nasıl birkaç ayda bu kadar değişebilir ki? Konuşma tarzı, hitapları, karakteri... Daha birkaç ay önce mastürbasyonun ne demek olduğunu bilmeyen kız şimdi sevgilisiyle öpüşüyor. O kadar saçma geliyor ki.
Ignore User
Both you and this user will be prevented from:
Messaging each other
Commenting on each other's stories
Dedicating stories to each other
Following and tagging each other
Note: You will still be able to view each other's stories.