İçimde çığlık çığlığa, milyonlarca dudaklarımdan süzülmek için bekleyen kelimeler var. Bense bu nedenle can çekişen kelimeleri kalemimden akıtmayı tercih ettim.

Ve yazmak, bir nefes kadar ihtiyacım olmuştu.

Bak etrafına, aydınlık bir yer görebiliyor musun? Göremezsin çünkü her yer karanlık. Ama bu bize yetmez. Hatta ne yap biliyor musun? İndir gökyüzünden ayı, gecemizi dahada zifirileştirelim. Ruhumuzu ancak o zaman doyurabiliriz.

Ruhumdan kopan her bir satırı yol yaptım kendime. Adım adım ilerlerken, kelimelerimi aşıladım. Hayat virgülleriyle kamçılarken yolumu, noktalarda tökezledim. Şimdi ise yuvarlanıyorum. Kendi zihnimin kurduğu pusuda, önümdeki bataklıkta yansımamı görüyorum. Elimi daldırdığımda ise bulaşıyor parmak uçlarıma sonu olmayan hayallerim. 

ELİF ÇENDİK.