Yaşam amacımı her daim sorguladım ve önümde ki zamanlarda da sorgulayacağım. Ancak geçenlerde şunu fark ettim, yaşamın kendisini sevdiğimi, yaşamı yaşadığımı hissetmeyi sevdiğimi fark ettim. Bana katkısı olan şeyleri öğrenmeyi ve kendime bir şeyler katmayı sevdiğimi öğrendim. 
  Bu güzel ve iyi hissettiriyor. Hissetmeyi sevdiğiniz duyguların peşinden gidin, bu içinizde ki saf inancın ve gücün kendisinden başka bir şey değil. 
  Bu hayatta kaybedecek pek bir şeyimiz yok, sadece zaman... o da yarına kalırsa çok geç olabilir. 

 Ruh derindir, belki de bu yüzden yazıyorumdur? Hissettiklerim ve kalemim.