elifsuayakgun

Artık bu hikayede iki kişiydik 
          	
          	Ben ve Yabancı.

elifsuayakgun

Bu adaletsiz düzen içinde sıkışıp kaybolmuş bedenler içinde kaçımız gerçekten yaşıyoruz kaçımız gerçekten mutlu?
          Bu hayatta illa bir kalıba mı konulmak zorundayız
          Kalıba konulduğumuz da yeterli oluyor muyuz?
          Kim için yeterli? Kim için önemli insanlar oluyoruz?
          Saygı duyulması için, fark edilmek için bir şeyler mi başarmak zorundayız?
          
          İnsan, insan değil midir? Kim olduğuyla değil ne yaptığıyla neden ilgileniliyor? Ne yaşadığıyla değil nereye geldiğiyle mi ilgileniyor?
          Neler atlattığıyla değil hangi okulu bitirdiğiyle mi ilgileniyor?
          Kalıbın dışına çıktığımızda ne oluyor?
          Saygı duyulacak bir nedenin olmuyor mu?
          Neler atlattığımızın, neler yaşadığımızın, ne hissettiğimizin bir önemi yok mu
          
          Bu düzen içerisinde herkes köşesini kapmış ama ben kaybolmuşum gibi bir hissiyatla uyanıyorum her gün bunun bir önemi yok mu kimse için?

elifsuayakgun

O günü, içimde bir şeylerin öldüğü yıllardır içimde ki geçmeyen kırgınlığın sebebini öğrenmek isterdim. nedenini bile bilmediğin bir şeye yıllarca kırgın hissetmek, paramparça etmesine izin vermek çok çaresizce.