Kimi zaman parmak uçlarıma doladığım kelimeleri zihnime gömdüm, kimi zaman kelimelerin her birini kitaplarda gördüm. Kendimi buldum, indiğim yokuşlarda. Kim olduğum keşiflerine çıktım en olmadık zamanlarda. Ölmekten değil, fikirsizleşmekten korktum çoğu zaman. 

Gerçi, anlatıyorum da neye yarıyor? 

Ben, Tardis'in kalbinin arkasında saklanmış, aslında her daim Doktor'un yanındaki hayal dünyama gömülmüş, fakat sesini çıkaramadığımdan hiç rastlanmamış biriyim. Ben, şarkıların notalarını düşüncelerine dolamış biriyim. Rüyalarımda kitapların içine dalan, daldığımda da tüm kurguyu çeviren biriyim. En üst seviyede dağınık, oldukça agresif, genellikle kırgınım. Vazgeçtim, bunları okumamış gibi davranabilirsiniz. Sahi, ben kimim ki?