.

Bu sefer yalnız değilim küçük kız. Pişmanlıklarımla baş başayım. Kaybettiğim insanlara değil, onlara harcadığım zamana duyuyorum pişmanlığımı. 
            Gözüm doymuyor benim. 
            Onu hayatımdan çıkardığımdan beri bu pişmanlıklarımın ardı arkası kesilmiyor. Tek pişmanlığım zaman. Zamanımı gereksiz şeylere harcamış olmam. 
            Kıymetini bilemiyorum. 
            Normal bi 24 saatin bile kıymetini bilemiyorum. 
            Bazen kaybedeceğinin  farkında olman bile değeri anlamana yardımcı olmuyor. 
            Çok garip bi kızım ben. 

Sanki hiç hayatlarında bir iz bırakmamışsın gibi yanından geçip giden o kadar çok insan var ki. Tanıdığını zannedip hiç tanımıyormuşum dedirten insanlara. İyi kilerden keşke tanımasaydıma kadar uzanan o yolculuğa kim bilir kaç kez benzin tükettin. 
            İnsanlar çok değişiyor, o değişim bi kavgada, damarına bastığında veyahut ona o ilgiyi vermediğinde bazen sana ben buradayım diye bağırıyor aslında.  Fakat görmezden geliyorsun, kulaklarını tıkıyorsun. 
            Zamanını çalıyorlar. O zamanın ne kadar değerli olduğunu elinden kaybettiğinde anlıyorsun. Zaten insanoğlu ne zaman değer bildiki. İnsanoğlu kaybettikten sonra değere bindirdi her şeyi. Kaybettikten sonrada geri getiremedi, pişmanlıklarla baş başa kaldı. 
            Göz göre göre bir çok şey uçup gitti. 

Umarım bi gün ettiğini bulursun

Senden beklemezdim, en azından bu kadar düşeceğini beklemezdim. Yediğimiz içtiğimiz bir gitmeyen 2 yıldır yakın olduğum kızın bu kadar alçalacağını tahmin etmemiştim. Bir kez daha insanlara güvenmemem gerektiğini hatırlamış oldum. Aradığımda kibirli kibirli konuşmalar falan. Sen silmeden önce ben seni sildim sen neyi anlatıyorsun. Ulan zaten olayla bi alakan yok sırf iş olsun diye uğraşmak için eski konuları açıyorsun, kesinlikle sildin ya beni adımı bile ağzına almıyorsun dimi. Komik şey seni. Keşke seninle hiç tanışmamış olsaydım, o kadar iğrenç bi insan olduğunu şimdi fark ediyorum. Hiçbir şeyi haketmiyorsun. 

Ne bileyim bilmiyorum işte

İnsanları hayatından çıkardıktan sonra aslında hiçbir yerleri olmadığını anlıyorsun. Zamanında bağlantını kesmiş olsan çoktan o kadar anı birikmiş olmayacaktı belki de. Hepsi senin uğraşınla alakalı bi durumdan ibaretmiş, o kadar. Halen takipten çıkarmadım. Çıkmadında. Bilmiyorum sende okuyor musun acaba panoda yazanları, belkide bu hesabın panosuna yazdığımı bilmiyorsundur. Evet tam olarak senden bahsediyorum. Neden bilmiyorum ama bir iki kişi var bence onlarla bi gün tekrar karşılaşıp tekrar konuşup sorunları halledeceğiz diye düşündüğüm. Ama aksine sana karşı böyle bir düşünce barındıramıyorum bile. Senden nefret etmiyorum, arkadaşım olarakta görmüyorum artık. Fakat üzülüyorum, üzüldüğüm şey seni biliyor olmak, yani şimdiye kadar hep yanında oldum ve nasıl tek başına ayakta durduğunu bilmiyorum, durman iyi bir şey tabiki. Ama geçen seneki panik atak mı desem, kendine zarar vermelerin mi desem. Ben senin gözümün önünde ambulansa bindirildiğini hatırlıyorum anasını satayım. O gün ne hissettiğimi bir tek ben biliyorum, inan bana kimse senin için o kadar endişelenmezdi. Şimdi sana herhangi bir şey olduğunda, üzüldüğünde veya ağladığında yanında bir başkaları var. Umarım telafi ediyorlardır, umarım mutlusundur yani bi sorunun yoktur. Üzüldüğüm bokta tam olarak burasıydı. Sadece ilaçlarla hayatta tutunmaya çalışan bir  kız şu an nasıl. Merak ediyor değilim, yani hayatımdan çıkardığım için tabiki pişman değilim. Ama insan değil miyiz sonuçta 

neyse

sezon 2 olursa belki

ama wattpad bir daha öyle eğlenceli bir hale gelmeyecek ya

-One more cup of coffee

zamanla anlıyorsun küçüğüm.
            bir bakıyorsun kimse kalmıyor etrafında.
            seni seninle baş başa bırakmaları ilk başlarda iyi gelirken
            sonradan o  soğuk duvarla saatlerce bakışıyorsun aklın başına geliyor.
            neden yalnız olduğunu oturup sorguluyorsun.
            sorgulamana bir cevap dahi bulamıyorsun, kendini sorumlu tutmaktan başka.
            sahi neydi sorun, yoksa sorunun ta kendisi sen miydin ?
            bunları düşünmeyi bırakmalısın, ki bıraktığını düşünüyorum.
            artık beni çok daha iyi anlıyorsun.
            yardıma ihtiyacın yok.
            peki ne diye şuan oturup bu satırları yazmak gereğini duyuyorum ?
            inan bilmiyorum, bildiğim bir şeyler yok şu aralar.
            her şeyin iyi gitmesi mi bana batıyor anlamadım.
            iyi giden şeyler yok oysa o kadar fazla.
            fazlasıyla dolu bu kafa, sebebini bilmiyorum.
            ama kafama girmiyor hiçbir şey.
            çoğu herkesle bağlantımı kopardığımı farkettim.
            yıllarımı geçirdiğim insanları bir bir siliyorum, kendimce.
            pişman değilim.
            nasıl olsa elleriyle ittikleri birini gitti diye suçlayamazlar.
            suçlarlar.
            kendileri hariç herkesi bir bir suçlarlar.
            amaaan
            öyle zannetseler ne değişecek, sen bilmiyor musun ?
            bu satırları şuan yazıyor olmamın sebebi bir kaç dakika önce okumuş olduğum cümleler.
            bana yazıldığını düşünüp belki de alındım biraz.
            fakat benimle ilgili olmadığını zaten biliyordum.
            oysa nasılda yapabiliyorsun ben olmadan.
            varlığımla alakan yokmuş, gramda koymamış gibi.
            uzun zaman oldu bu konuya gram üzülmüyorum. 
            çok iyi etmişim seni hayatımdan çıkararak.
            en korktuğum şeye adım adım ilerliyorum resmen.
            kendi isteğimle.
            yalnızlık çok güzel bir şey.
            ağlayacak bir omuz arayana kadar tabi.
            neler neler oldu be, neler neler yaşandı bitti.
            acımasızca biten hiçbir şey olmadı.
            keşkelerimin yerini iyi kilere bıraktım.
            böyle de devam edecek gibi duruyor, durması dileğiyle.
            çok fazla konuştuğumu farkettim neden bilmiyorum ama öyle bi dökülesim geldi.
            dökecek çok şey var ama daha mevsimi gelmedi.
            hayatımdaki insanlarla hayatta kendime başarılar diliyorum, mutluluğumuz daim olsun..

@axpswe  kurban olduğum

@pr3xiy

burası çok özel