Ben monotonlaşmış hayatı başka gözlerde görebilmek için okurum.

Hayatı başkalarından dinlerim, okurken...

Okurken ben sadece bir beden olurum. Ruhsuz bir beden... Çünkü kitap ruhumu bedenimden alıp öte diyara götürmüştür. En uzaktakine ...

Bence Sadece acemiler kitap yazarlar.Yazarlar ise hayata yazarlar.Aslında onlar tam olarak yazar değil yazandırlar benim için. Bir çok kişiye satırlarda can verirler ... Onlar hayata başka gözlerden bakarlar. Bazen bu gözler acı çekmiş olur, bazen bunlar mutlu göz olur , bazen mavi olurlar , bazende burası gibi zift karası... 

Ben aslında hiç yazmıyorum. Çünkü ben hayata yazmak istiyorum. Yazmayı denedim.Fakat anca kitap yazdım.  Oysaki ben kitap değil hayat yazmak istiyorum. Yeni hayatlar , yeni umutlar , yeni acılar... Satırlarımda  can bulmayı bekleyen sayısız kişilik var ama ben bunu yapabileceğimi sanmıyorum. Ben sadece hayata başka gözlerden bakan bir okuyucudan fazlası değilim...