Bu öyle bir arzuydu ki, uzansaydım elimle tutabilirdim sanki. Aramızda çıtırdayan bu havanın varlığını hisseden tek ben olamazdım.
Onun kalp atışları da benimki gibi miydi?
Bunu öğrenmek için kaşınan parmak uçlarımı göğsüne gitmemesi için zor tutuyordum. Ben kendimi bu kadar zor tutarken onun yüzünde değişmeyen gülümseme ve hareketsiz kalan bedeni asabımı bozuyordu.
Adımı atan neden o değil de bendim?
Nefesimi sızlanarak verdiğimde ondan geriye çekildim.
Belki de hisseden sadece bendim
Samahin 20. Bölümden bir kesit