Sevdaya yol bulamamış insanların toplandığı kervanda küçük bir göçmen kızmışım, yüreğimi sırtıma yük diye almış sevdamı üstüme şal diye örtmüşüm bu yollar yüreğimi adım adım yakmış, kavurmuş da ardıma dönüp bir kez olsun bakmamışım.

Ey yüreğimin sahibi! Sen bir el oğluydun yıllar önce, yıllar yılı ben kalbimi yalnız koşunca korkunca çarpar bilirdim. Ellerim yalnız soğukta üşür, yalnız ateş yakar beni sanardım. Ben yalnız gözlerim ağlar, yalnız bir sebep varken güler yüzüm sanardım.

Bir varmış bir yokmuş sevgilim, sen bu masalda çok güzel sevildin, korkuyorum; ya bir daha böyle sevmezlerse seni...