e

10’10

silgiyle iz bıraktın kalemle silinmedin

Eğer bazı şeyleri sil baştan yapmam gerekseydi bu sanırım kendimi kökten silmek olurdu. Bu dünyaya hiç gelmemiş olmamayı dilerdim bazen. Bu çok sık hissettiğim bir şey değil fakat hissettiğimde çok ağır hissettiğim bir duygu. Gerekirse kendimden günlerce tiksinmemi sağlayan,hayatı sorgulamama sebep olan ve en önemlisi bana kendimi değersiz hissettiren boktan bir duygu. Garip,fazla garibim. Bir gün yaşamaya bu kadar hevesliyken diğer gün hevesin iliklerime kadar sömürüldüğünü hissediyorum. Bir gün hayatı severken bir gün hayattan nefret ediyorum. Kendimle bir çelişki içindeyim ve bu çelişki beni gün geçtikçe uçsuz bucaksız bir uçuruma sürüklüyor o kadar.

sen,seni öldürürken elleri bile titremeyen herkesi yaşatma derdindesin.

ay cidden bi ezik ezik haraketler yapma ya

başta zaten kavgalar bile güzel gelir

ruhum ağrıyor. aldığım nefes ciğerlerime tıkanıyor her şey çok yorucu geliyor. ne yaşıyorum ne yapıyorum ne için çalışıyorum ona bile bazen bir anlam veremiyorum. koca bir boşluğun için de sürüklenip gidiyorum. hissediyorum,ruhum ölümün kıyısında bekliyor. lanet olası zihnim her şeyi aynı anda yönetmeye çalışıyor. kendimi oldukça yük gibi hissediyorum. kendimi taşıyamıyorum ve bu sadece ruhen değil. eve de bir türlü varamıyorum buda fiziksel değil. evim var mı onu bilmiyorum. acaba ruhun evi nasıl olur? acaba zihnimin evi başka bir zihin mi başka bir kalp mi yoksa koca hiçlik mi? cidden biz yaşıyor muyuz ki? insanın yaşam dediği bu mu olur sanki? nefes alıyoruzda ruhumuzu yaşayabiliyor muyuz?

bu kız sinirimi fazla bozuyor

je te laisserai des mots

fe!n