Ja, to niestabilna w każdym aspekcie swojego życia istotka. Nie potrafię siebie jednoznacznie opisać, i tobie też najprawdopodobniej by się nie udało. Za dużo we mnie wszystkiego. Osób, gustów, zachowań, charakterów, emocji. Tego nie da się ująć w słowa. Mnie nie da się zrozumieć. Jestem zbiorem paradoksów. Ogólnikowo można mnie opisać słowami "wszystkiego jest za dużo, to wszystko jest za bardzo". I to jest cała chaotyczna prawda o mnie, która jest jedynie pół-prawdą

Za bardzo wzięłam sobie do serca i dobrałam do głowy sokratesowe "Wiem, że nic nie wiem".