bu hiss benden hiç gitmeyecek ve sebebi sensin. şikayetçi değilim, çünkü kalbimdeki yük seni bana hatırlatan tek şey artık. bi baktım, unutmuşum bir temmuz akşamı her şeyi, en azından güzel olan her şeyi. eğer seni bende yaşatacak olan tek şey acıysa, razıyım bu acının bana sonsuza dek yoldaş oluşuna. önerdiğin kitapları bitirmedim, bitiremedim bir türlü. dünyam olduğu gibi kalsındı, sen dünyamdayken nasıldıysa. çiçekler artık yakın dostlarım, onlarla sohbet ediyorum yalnız hissettiğim zamanlarda. biliyorum, değilim yalnız, olmadım da hiç. ama o kadar yalnızım ki, yalnızlığım hiçbir zaman dinmeyecek diye korkuyorum. çok korkuyorum, o kadar acıyorum ki kendime, korkularım dinsin diye umutlar vadediyorum aklıma, tüm yabancılar senmişsin gibi. kalbim kanmıyor. görmezden geliyorum. sen de bir yabancı değil miydim en sonunda? ismini bile bilmediğim, ismimi bile bilmeyen. elbet yabancılardan birisi sen olacaksın en sonunda. ya da bilmiyorum, unuttuğumdandır belki, değildin yabancı.
hiç bir şey bilmiyorum ve bilinmezlik beni öldürüyor.
iyi olduğunu umuyorum. belki bir gün şehrini ziyaret ederim, tanışırız, yeniden olduğundan habersiz.
