On altı yaşındayım, yaşamaktan bıkmazsam, depresyona falan girmezsem birde fevrilime yenilip hayatımı mahvetmezsem 65-70 yaşına kadar yaşamayı hedefliyorum. Gelecekten pek bir şey beklemiyorum macera, mutluluk dolu bir geçmişim olsun yeter. Yazmayı seviyorum becerebiliyor muyum burası tartışılır ama sonuçta sesi güzel olmayan biri şarkı söylemekten nasıl vazgeçmezse bende yazmaktan vazgeçeceğimi düşün müyorum. Büyük hayallerim var olmayacak kadar büyük alacak kadar gerçekçi. Hırsı biri değilim olmak isterdim ama beceremiyorum kendim verdiğim tüm kararlar sonucu pişman oluyorum bu yüzden anneler her zaman haklıdır. Çok gülen biriyim ama hüzünüde çok iyi bilirim. İlk defa girdiği ortama hemen ayak uyduran insanlardan ayrıca sırf öne çıkmak için karşısındaki kişiyi ezen insanlardan hoşlanmam. Aslında kalabalığın içinde yalnızımdır. Ben yalnız değilim diyen kişilerede inanmıyorum her insan yalnızdır sadece yalnızlığını hissedeceği zaman henüz olmamıştır. Bana göre aşk sadece zaman kaybıdır saçma geliyor tabi her saçma şeye bağlanıldığı gibi bende aşık olmadan ölmeyi istemem. Bana dünyaya bir kez daha gelme şansın olsaydı ne olarak gelmek isterdin? diye sorulsa bulut olarak gelmek isterdim malum bulutların şehri yoktur onlar özgürdür.