Çünkü aslında kimseye söylemesemde insanların beni sevmemesinden deli gibi korkuyorum. Bu yüzden birisi beni sevmediğini söylediği an ağlıyorum, sevilmeye çalışıyorum. Kendimi sevmeye, başkalarını kendimi sevdirmeye ama bir o kadar da umurumda değil. Benimle aynı kafadan olmadığını düşündüğüm kişilerinin yanına oturmuyorum, arkadaşlarım yoksa yüzüm gülmez. İnsanlara karşı kapalıyım. Galiba onların beni tanıyacağı zaman sevemeyeceğinden korkuyorum, bu yüzden sevgilerini de istemiyorum.
Her gün, her gece, her saniye onu düşünüyorum, aklımdan çıkmıyor, çıkaramıyorum, yapamıyorum. Ne yapmam gerekiyor ne demem gerekiyor, hiçbir fikrim yok.
@ enayimilk eski bizi, beraber sabahlamayı, çekinmeden düşündüğüm her şeyi söylemeyi, fazla kafaya takmadığım günleri, konuşurken sadece iyi hissettiğim günleri...