Tam 14 sene öncesinde 7 Şubat gecesinin soğuğunda herkes sıcacık evlerindeyken, herkesten zıt bir şekilde üç genç buz gibi sokaklarda, kar tanelerinin altında ,varış noktası olmayan yollarda yavaş ve usulca bazı şeylerden kaçabilme umuduyla yürürken birbirleriyle karşılaşırlar. Ve sanki bir aynaya bakıyormuş gibi kendilerini görürler birbirlerinde... Hepsi de tüm bu kalabalıkların ortasında yapayalnız, kimsesiz, insanlığa olan umudunu yitirmiş, dünyaya karşı olan sabırları tükenmek üzere olan üç kişiymiş. 

"Kader" denilen şeye o karanlık karlı gecede inandım işte çünkü böylesine karanlık, çıkmaz sokakların birinde geri kalan hayatımın tüm yollarını aydınlatacak olan iki insanı bulmamı ne tesadüfler ne de şans açıklayabilirdi. Bu benim kaderimdi... Bu bizim kaderimizdi....


Bu hikaye PERA, KOZA, ve PROFESÖR'ün hikayesiydi 🦋🦋🦋
                                                                                                       
  ...KELEBEĞİN İNTİHARI...