YAREN ERTEN - 18 

"Kendi içinize hapsettiğiniz,en ücra köşeye ittiğiniz,benliğinizi ortaya çıkartın!"

Her insanın kendi için de sakladığı,aramaktan uzaklaşarak kolunu bile bulamadığı,ardı ardına açılan gizli kapıları vardır.Bazı kapılar simsiyah olup insanın içindeki küçük çocuğu köşeye sindirirken,bazı kapılar ise bembeyaz olup  Newton'un yer çekimi yasasına karşı gelerek,hızla kendisine doğru çeker.İnsan eğer bir kapı seçmek durumunda olursa da hiç düşünmeden gözünü korkutan siyah kapıyı değilde kendisine cazip gözüken beyaz kapıyı tercih eder.Fakat yine de bir anlık deli cesareti ile gözünü karartıp denemek isteyerek siyah kapının önüne gelir.Siyah olan kapının ardında ne olduğunu bilmeden korkutucu  görünüşünden dolayı kapıyı zorlamaz,sadece titreyen parmaklarını kapının kolu üzerinde gezdirir.Soğuk demirin teni üzerindeki etkisini hissettiği anda ise kanının donduğunu zannederek kapıyı açmaktan vazgeçer.Beyaz olan kapı karşısındaki tutumu ise farklıdır.İçindeki küçük çocuğu harekete geçirerek kendince büyük adımlarla kapıya doğru koşar,hiç tereddüt etmeden ellerini kapının kolu üzerine getirerek parmaklarını birbirine kenetler.Kapıyı açıp içeri girdiğinde ise tatmin olmaz.Çünkü bildiği ve her zaman ki kendi benliğiyle karşı karşıyadır.Hayal kırıklığıyla beyaz kapılı odadan çıkar.Zorlanarak tekrar siyah kapının önüne geldiğinde ise kapının eskisi kadar korkutucu olmadığını düşünür.Kendini bu fikre kaptırıp sarsaklayan bedeni ile kapıya doğru ilerler ama fayda vermez içindeki köşeye sinen küçük çocuk olduğu yerde kala kalırken daha fazla ilerlemeden direncini kaybedip yeniden geri çekilir.

İnsan her zaman siyah kapı ile savaş halindedir.Sonucunu bildiği halde  her seferinde  beyaz kapıyı tercih eder.Kendisine zarar geleceğini kurgulayarak siyah kapıyı açmaktan hep vazgeçer.Oysa yanlış yapmaktadır.Siyah kapının ardında kendi benliğini tamamen bulabileceği hayal dünyasına elini attığı zaman parmaklarında izi kalabileceği yeni tadlar onu beklemektedir.