eskimezdefter

Merhaba uzun zamandır benden bir açıklama bekliyorsunuz biliyorum sürekli kitaplara bölüm atmamı istiyorsunuz uzun zamandır da kitaplarıma düzenli bir şekilde bölüm atmadığımın ben de farkındayım. Yazmamamın asıl sebebi artık tutunamam, wattpadin kapatılması yayınevlerinin beni görmezden gelmesinden sıkıldım. Hali hazırda milyonlarca okuttuğum kitaplarım var binlerce kişi beni takip ediyor ama yine hayalet olmaya devam ediyorum ben bu durumdan sıkıldım, usandım. Görünmemekten bir şeyler için boşa çaba sarf etmekten sıkıldım. 18 yaşındayım bu mecrada 14 yaşımdan beri tek başıma mücadele veriyorum. Sürekli arkadaşlarım beni durduruyor bırakmak istiyorum her şeyi silip gitmek istiyorum ama yapamıyordum belki de gitmemin tam zamanıdır diye düşünüyorum aktif değildim ve olmayacağım kitaplarımı tamamlar mıyım o bile şüpheli doldum ve biraz da sizlere akıtmak istedim her şeyi. Görünmez olmaktan bıktım, sürekli kendi başıma kendi kitaplarıma edit yapıyorum.Okurlarım var ama beni görmezden geliyor dolu dolu dört yıl geçirdim ama ben de bir zamandan sonra kendi başıma mücedele etmekten bunaldım. Hepinizi çok seviyorum, bir şeylerin farkına vardım ve bu çok geç oldu yanlış kitaplar yazdım. Yanlış şekilde bu mecreya girdim keşke böyle olmasaydı ama oldu. Hesaplarımı silmeyeceğim ama bölüm de atar mıyım gerçekten bilmiyorum sadece biraz da olsa derdimi size anlatmak istedim. Seviliyorsunuz iyi günler ❤️

didininyeri

@ eskimezdefter  ben seni çok eskiden beri takip etmiyorum bu işler nasıl oluyor onu da bilmiyorum sadece okurum ama yaşın daha çok genç daha hayatının çok başındasın biraz daha sabret yoluna ve istediklerine odaklan umarım her şey gönlünce olur
• Reply

bosluktaferyat

Kaleminin ucundan süzülen her kelime, yüreğinin derinliklerinden kopup gelen bir nehir gibi akarken; senin görünmediğini sanman, gökyüzündeki yıldızın ışığını fark edememek gibi bir yanılgıdan ibaret… Sen yazdıkça bir yerlerde bir kalp sızladı, bir başka kalp umutlandı. Görünmediğini düşündüğün her an, aslında usul usul iz bıraktın bilinmeyen ruhlarda. Yorulmuş olman haklı, yalnız hissetmen anlaşılır ama unutma: Sessizce büyüyen çiçeklerdir en derin kökleri salan... Senin kalemin de o çiçeklerden biri; vakti geldiğinde yeniden filizlenecek, biz
• Reply

bosluktaferyat

yazarım, kelimeleriyle karanlıkta bile yol bulduran bir yürek seninki... Yorgunluğunu anlıyorum, görünmez hissetmenin ağırlığını da, ama bil ki sesin sandığından çok daha derin yankılanıyor içimizde. Kalemin, sadece hikâyeler değil, birilerinin sessiz duygularına tercüman oldu. Bu mecra seni yormuş olabilir ama sen yazdıklarınla iz bıraktın, iz bırakıyorsun. Görülmediğini düşündüğün her an, bir okurun kalbine nasıl dokunduğunu hatırla ve bil ki yalnız değilsin.
• Reply

Myytapp

Arkadaşlar, popüler yayınevlerine yazarın kullanıcı adı ve en sevdiğiniz kitabıyla ilgili bir mail gönderirsek yayınevi o kitabın gerçekten basılmasının istendiğini anlarsa yazarımızın işi belki dahada kolaylaşır❤️
          
          Bunu gerçekten isteyenler yapsın ama bot kasmayalım olur mu?
          
          Yapmanız gereken tek şey "popüler" yayınevlerinin tüm mail adreslerine şunun gibi bir mail yazıp atmak;
          
          Başlık; Wattpaddeki eskimezdefter isimli yazarın ........... kitabının basılması hk.
          
          Mailde ise hangi kitabı seviyorsanız onun basılmasını, yazarımızla imzalarda buluşmak istediğinizi söyleyebilirsiniz, bunda yanlış bir şey yok sadece kimsenin zoruyla değil gerçekten yazara yardımda bulunmak isteyenler yapsın ❤️

eskimezdefter

Merhaba uzun zamandır benden bir açıklama bekliyorsunuz biliyorum sürekli kitaplara bölüm atmamı istiyorsunuz uzun zamandır da kitaplarıma düzenli bir şekilde bölüm atmadığımın ben de farkındayım. Yazmamamın asıl sebebi artık tutunamam, wattpadin kapatılması yayınevlerinin beni görmezden gelmesinden sıkıldım. Hali hazırda milyonlarca okuttuğum kitaplarım var binlerce kişi beni takip ediyor ama yine hayalet olmaya devam ediyorum ben bu durumdan sıkıldım, usandım. Görünmemekten bir şeyler için boşa çaba sarf etmekten sıkıldım. 18 yaşındayım bu mecrada 14 yaşımdan beri tek başıma mücadele veriyorum. Sürekli arkadaşlarım beni durduruyor bırakmak istiyorum her şeyi silip gitmek istiyorum ama yapamıyordum belki de gitmemin tam zamanıdır diye düşünüyorum aktif değildim ve olmayacağım kitaplarımı tamamlar mıyım o bile şüpheli doldum ve biraz da sizlere akıtmak istedim her şeyi. Görünmez olmaktan bıktım, sürekli kendi başıma kendi kitaplarıma edit yapıyorum.Okurlarım var ama beni görmezden geliyor dolu dolu dört yıl geçirdim ama ben de bir zamandan sonra kendi başıma mücedele etmekten bunaldım. Hepinizi çok seviyorum, bir şeylerin farkına vardım ve bu çok geç oldu yanlış kitaplar yazdım. Yanlış şekilde bu mecreya girdim keşke böyle olmasaydı ama oldu. Hesaplarımı silmeyeceğim ama bölüm de atar mıyım gerçekten bilmiyorum sadece biraz da olsa derdimi size anlatmak istedim. Seviliyorsunuz iyi günler ❤️

didininyeri

@ eskimezdefter  ben seni çok eskiden beri takip etmiyorum bu işler nasıl oluyor onu da bilmiyorum sadece okurum ama yaşın daha çok genç daha hayatının çok başındasın biraz daha sabret yoluna ve istediklerine odaklan umarım her şey gönlünce olur
• Reply

bosluktaferyat

Kaleminin ucundan süzülen her kelime, yüreğinin derinliklerinden kopup gelen bir nehir gibi akarken; senin görünmediğini sanman, gökyüzündeki yıldızın ışığını fark edememek gibi bir yanılgıdan ibaret… Sen yazdıkça bir yerlerde bir kalp sızladı, bir başka kalp umutlandı. Görünmediğini düşündüğün her an, aslında usul usul iz bıraktın bilinmeyen ruhlarda. Yorulmuş olman haklı, yalnız hissetmen anlaşılır ama unutma: Sessizce büyüyen çiçeklerdir en derin kökleri salan... Senin kalemin de o çiçeklerden biri; vakti geldiğinde yeniden filizlenecek, biz
• Reply

bosluktaferyat

yazarım, kelimeleriyle karanlıkta bile yol bulduran bir yürek seninki... Yorgunluğunu anlıyorum, görünmez hissetmenin ağırlığını da, ama bil ki sesin sandığından çok daha derin yankılanıyor içimizde. Kalemin, sadece hikâyeler değil, birilerinin sessiz duygularına tercüman oldu. Bu mecra seni yormuş olabilir ama sen yazdıklarınla iz bıraktın, iz bırakıyorsun. Görülmediğini düşündüğün her an, bir okurun kalbine nasıl dokunduğunu hatırla ve bil ki yalnız değilsin.
• Reply