Yeni kıtabımın ilk bölümündennn
□□□
Saatler sonra hastanede uyanmıştım. Etrafımda bana bakan 8 tanıdık yüz beni inceliyordu. "Allah'tan önemli değilmiş." dedi yüzünü buruşturarak. "İlk defa esir düşüp yara almıyorum sağol ama..." sözlerimle yüzünde alaycı bir ifade belirdi. "Acemisin herhalde..." dedi. Anlık bir sinir dalgası beni ele geçirmişti.
"Öyle mi? O zaman o kararları sen verseydin. Onların yanına giremezsem şehit edecekleri 8 bordo bereli asker! Peşlerine düşmezsem kardeşim bildiğim insanın ruhunun bedeninden acı şekilde ayrılacağı! Esir düşmeseydim bombalanacak olan onlarca askeriye! Ve bu sefer de buraya gelmezsem bombalanacak Anıtkabir! Yaşadığım zorluklarla geldim ben buraya. Kimse benim yaptıklarımı sorgulayamaz. Ben esir düşmeseydim sizin askeriyeniz belki de kalmayacaktı bunu hiç düşündünüz mü? Şuanda şehit olabileceğiniz gerçeğinin farkında mısınız? Ben asla kibirli bir insan olmadım,olmayacağım. Yaptıklarımla övünmedim övünmem. Yaşadıklarıma susuyorsam bayrak için. Bunu bil." nefretim dev bir büyüklüğe ulaşmıştı. Nefret içimde bir çığ gibi büyümüştü. Ağzımı bir açarsam bir avuç cehennem kusuyordum. Yapımda vardı.
~Arsen YAVUZER ~