Geçmişimle geleceğim arasındaki köprüde yürüyorum. Sürdüğüm valizin içinde kemanım, resim malzemelerim, geride kalanların vesikalıkları... Her yer mavi-yeşil, çünkü ben çok severim. Üstümde çiçekli rengarenk bir elbise, papatya tacı takılmış saçlarım belime kadar dalgalı, yüzümde hafif bir makyaj.
  Beynimde bin bir düşünce...
  Rüyalar mı yoksa hayaller mi yakındır gerçeğe ?                  
  Köprünün bitiminde bekleyen o mu, hayallerimin adamı... Ona ulaşmak için ne kadar zaman lazım ? Köprü geleceğe götürüyorsa hiç bir yerde son bulmaz ki... Eğer o bana doğru gelmezse ben ona ulaşamam ki...