evanescenher

apprenti du diable

evanescenher

İkileme ve melankoliye övgü. Nefret ettim İstanbul'dan, semper eadem aynı döngü. Körkütük ayak izim dağlarında söğür, ruhumdaki nefreti büyülerle söndürdü. Kim murabba yolcudan kesin? Kaderi mahvedişte ustalaşmış ilahlar getir. Zaten hepsi aynı gün, kilden ibaret topyekûn.
          
          Bu akşam şarap içip helva yedim, uzan gökyüzüne. Corneille göğün 11. katı. Kağıttan uçurtmalar sallıyor kanım. Müsaadenizle kendi sonumu getirmiş sayın. Aslen bu dünya tenceresi beni pişmem için kül ederken, "Üstü kalsın", dedi münzevi. Küflenişi duvarın yaramın iltihaptan beslenişini resmederken, elim kolum bağlıydı sanki.

evanescenher

Yazmak daha kolay olsa dahi, bu iki kelimeyi yazarken ağırlığından ötürü, üç dakika otuz altı saniye boyunca duraksayıp dinlenme hissettim. Sadece yazmak bile bu kadar ağırlık veriyorsa yüreğime, dillendirmek imkânsız olurdu herhalde. Ama buradan anladım ki gerçek. 
          
          -"Sen aşktan sevgiden ne anlarsın ki", diyebilirsin ama bu konuda hiç bahtı olmayan biri olarak bence en iyi anlayacaklardan biri benim. Sen Tanrıya emanet ol, bırak yüreğin benim ellerim arasında kalsın.