Bir insan hissedermiydi ölümün her dakika daha da yaklaştığını? Ben hissediyorum.  kurtuluyorum. Bom boş, acılarla dolmuş hayatımdan kurtuluyorum inanabiliyormusun? Bu iğrenç bedenden, aciz ve kötülüklerle dolu bu ruhtan, ruhuma kadar işleyen iğrençlik ve kalbimin hisslerinden...kurtuluyorum. Kurtuluyorum sevgilim. Bu sefer gerçekten öleceğim. Kimse engel olmayacak, korkmayacağım, düşünmeyeceğim. Ben gerçekten öleceğim. Benim ölümüm bir kurtuluş, belki yeni bir başlangıç, yeni bir hayat olacak ama ben öleceğim ve bu beni mutlu ediyor. Ben öleceğim ve bu beni huzurlu hissettiriyor. Ben öleceğim ve ölürken son kez seni seveceğim. Son kez kendimden nefret edeceğim. Ve son kez istediğim kadar en içtenlikle güleceğim hayata. Ağlayarak geldiğim dünyaya gülerek veda edeceğim. Hatırlasana 'ateşe merak duyan 4 kelebek' ben o hikayedeki ateş, sen ise 4. Kelebektin. Biz birbirimizin 4. Kelebeği hiç bir zaman olamadık. Sonumuzda bu yazılı değildi. Sonu değiştirmek için yaşadıklarımızıda değiştirmek gerekmezmiydi? Biz yapamazdık değilmi. 

Çölün ortasındaki o ağacı görebiliyormusun sevgilim? Bak orada duruyor ve çürüyecek. Görebilirmisin onu? Zehir ağacı. Çölün ortasında çürüyor. Süslere ihtiyacı var değilmi? Biliyorsun onları süslemezsek çürürler. Onlar çürürse ölürsün. Ağaçları süslemek için gerekli olan tek şey kurtuluştur. Kendi yazdığın kurtuluş. Zehir ağaçlarına asılan her süs bir ceset, her ceset ise bir kurtuluştur. Zehir ağaçlarına bak. O ağaca bak sevgilim. Cesedi görüyormusun yanmış değilmi? Biz yanarak öleceğiz sevgilim. Kendi ağaçlarının bir süsü olduğun zaman işte ozman ağaçların hiç çürümeyecek. Ben kendi ağacımın bir süsü olacağım sevgilim. O ağaca asıldığımda yanmış olacağım. Zamanla çürüyecek ve kül olacağım. Siyah. Bilirsin. Sarının etrafındaki beyazı küle çeviren siyah, yeşili yaşatır. Ağaçlarını yaşat sevgilim. 

 𝒌𝒆𝒍𝒆𝒃𝒆𝒌 𝒌𝒐𝒛𝒂𝒔ı𝒏𝒅𝒂𝒏 çı𝒌𝒕ı.