Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı. Sonra boğazımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep…
Canımdan kaç can gitti sayamadım her gece. Kendimden kaçtım. Dizlerimin üstüne çöktüm sonra, yol bitti. Yok bitince eve döner insan. Dünya bir ağrıydı göğsümde, göğsümü kanattım her gece… Sabahlara kadar ağladım. Tanrıya yalvardım içimdekini söküp alsın diye. Herkes vardı bir sen yoktun. Kimsesiz kaldım. Seni özledim. Herkes evine döndü sen gelmedin.