Its not the first tym n umiyak ako dahil sa isang kaibigan. Coe night namin ngayon pero heto ako at magisa sa hallway ng nursing building. Ang sakit n ng mata ko kakaiyak. Hindi ko n alam ang gagawin kanina. Kung nagtagal pa ako doon baka doon pa ako magkalat.. Ayokong may nakakakita saking umiyak kaya mas ginusto kong umalis nalang at iwan sila doon sa gitna ng kasihayan. Ayoko ng feeling n ito. Bakit ba walang sawa ung luha ko sa pagtulo?Nakaisang lagok nga lang ako ng tubig kaninang dinner pero wagas naman kung umagos ung luha sa mga mata ko. Hindi ko rin alam kung paano ako babalik doon para kunin yung ibang gamit ko...mamaya ko nalang siguro iisipin.
Okey.naisip kong dito maglabas ng sama ng loob.ayoko sa fb masyadong maraming tsismoso.nakakains lang kasi.yung tipong halos isigaw na niya sa buong mundo.lalong lalo na sa mukha mo.nakakainis lang naman talaga kasi.hindi na tuloy ako makapagfocus sa pagrereview.
Okey..hingang malalim..magiging okey din ang lahat.
Sana lang bukas di ko na maalala yun at sana hindi na niya ulit banggitin pa kasi hindi ko na alam ang gagawin ko.gulong gulo na ang isip ko.sobrang ang dami ng laman.