Kendimi bir boşluğa bırakmış,birinin gelip beni kurtarmasını bekliyordum.Yolun sonunda ölüm olması umut etmemi durdumayacktı.Günahlarla dolu bir odanın içinde masum olmaya çalışıyorum. Halbuki nefes alıp masum olan kimse yoktu. Doğrudan veya dolaylı olarak insanoğlunun eli kirleniyordu. Kader Allah'tan seçim bizdendi ne de olsa.Ruhumun girdabında hapis yatıyorum ben.Suçum ise hiç olmayacak insana hiç olmayacak hisler beslemekti.İçimdeki bu isteği durdurmak,kalbimi prangalara vurmak istedim ama olmadı. Bir anda bir yabancıyı severken buldum kendimi.Yıllardır güvenle yaşadığım kulübemden çıkıp o karanlık ormana girmiştim.Annemin girmemi yasakladığı o ormanda kendimden bir parça buldum. Hiçbir hayali hiçbir isteği olmayan kız o ormana girmeyi çok istedi.Bu işlediğim günahın bir cezası olduğunu bile bile yaptım.Onu kalbime aldım ve kendimi kaybettim. Kalbimin en izbe köşesinde bir kız idam edildi.İdam emrini veren bizzat kızın kendisiydi.Birine böylesine tutulmak idam gibiydi.Olmayacağına inandığın bir şeyin olmasını beklemek en büyük aptallıktır. İnsanım sevdim,sevmedi. Şavas meydanında kalbinin ortasından hançerlenmiş aptal aşık kaldı. Çok mücadele etti,ödülü ise kimseye güvenmemesi,kimseyi sevmemesi gerektiği oldu.
ACININ PENÇESİNDE
