Arkadaşlar, hepinize tek tek teşekkür ederim.
Belki çok yüksek bir okuyucu kitlemiz olmadı ama birlikte çok güzel anılar biriktirdik. Komik sohbetlerimiz, yorumlarımız, bazen ağlayarak okuduğumuz bölümler... Her şey bizim için çok özeldi. Her zaman birlikteydik. Ben de sizin gibi, yazdığım her bölümü sizlerle birlikte yeniden okudum.
“Yaşamalısın Minik Kız” hikayesini yakın zamanda bitireceğim. Ve bu yolculukta benimle olduğunuz, her koşulda yanımda durduğunuz için size minnettarım. Bu yola en yakın arkadaşım İrem’le çıktım. En başından beri beni destekledi. Sonra halamlar, annem, babam ve diğer yakın arkadaşlarım... Ama hep yanımda olan biri vardı: İrem.
Ona ne kadar teşekkür etsem, biliyorum ki eksik kalacak. Yanımda olduğu anları anlatmaya kelimeler yetmez... Ama her biri için ona tekrar tekrar teşekkür ederim.
Hepiniz biliyorsunuz; bu yola çok iyi bir başlangıçla çıkmadım. Her şey çok acemiceydi. Geçen yıl dersten çok yazım yanlışlarına, noktalama işaretlerine ve anlatım detaylarına çalıştım. Bugün burada olmamı, hem bana inanan sevdiklerime hem de çok sevdiğim yazar Loresima'ya borçluyum.
Üzerimde emeği geçen herkese ve her şeye gönülden teşekkür ederim.
İyi ki sizinle bu güzel hikâyede yollarımız kesişti. Başka hikâyelerde yeniden buluşmak dileğiyle...