Ah, Bugün lanetli bir gün artık. Her yıl bu mektuplardan bıkmış olmalısın. 10 yıl... Dile kolay değil mi? 10 yıldır sen yoksun ama hala alışamadım... alışmayacağım. Her an odandan çıkıp "Hadi Jinx'e gidelim!" diyebilirsin çünkü. Jinx demişken sen yokken artık kimseye özel ürün üretmiyor. Yoktan var etmek sana özelmiş çünkü. Ah abla keşke bırakmasaydın bizi. Çok yoruluyoruz artık. Herşeyden bıktık. Sensiz o koskocaman masada oturmanın bile keyfi yok. o kaykayla indiğin merdivenleri kullanmanın da. Diagon Alley bile canlı değil artık. Çok belli oluyor yokluğun. Ne zaman gülsek Meleğin ve benim gözlerimiz doluyor. Ben belki sensizliğe alıştım ama Melek alışamadı. Öyle ki vasiyetini bile yerine getirmemize izin vermedi. O senin her an dönebileceğine inanıyor. Zoruma gidiyor... Zavallı insanlar uğruna ölmüş olman zoruma gidiyor. Çok acı çekmiş olman zoruma gidiyor. Seni görememek çok acı geliyor. Beni büyü ile havuza atmayışın çok acıtıyor.
Bana kıyamayışını özledim. O maç yorumlarını hatırlıyor musun? Benim ilk maçımı, nasıl tezavhurat yaptığını ya da beni hogsmeade'e kaçırışını, ölüm yiyen partimizi, sulu şakalarımızı ve en çok beni sırtına alıp koşuşturmamızı? Seni özlüyorum ama bunu söylemeye dilim varmıyor. Bugün 30 Aralık. Ölüm yıl dönümün. Noel nefretimin sebebi... Hıçkırıklarım yine boğazımı yakıyor ve ben sabaha çıkmak istemiyorum.
~Gümüşkanat~
