Okumak ruhu dinginleştirir, sıkıntıları götürürdü. İnsanı kendi kendine düşündürür, farklı yaşam formlarına dönüştürürdü. Zaman zaman karakterleri sövdürür, bazen de hayal dünyasının uçsuz bucaksız enginliklerinde özgürleştirirdi. Kendi yaşamlarımızdan kısa bir süre de olsa kopartır, hikayenin satırlarında yaşatırdı. Yada öldürürdü. Yazmaya değil okumaya geldim. Okuyup; hayattan kopmaya, başka kitaplarda yaşamaya, kendimi karakterlerde bulup, onların yerine koymaya. Bazen sinirlenip okumayı bırakmaya. Yada gece gündüz demeden kendimi kelimelerde yitirmeye. Ama yazmaktan da zarar çıkmaz diyerek kendimi denemeye... Yazdıklarım ne çok okunsun ne de çok ilgi görsün diye... Sadece biraz da kendi yazılarımda kaybolmaya... 

İÇİMİZ
SİYAH PAPATYALAR
BİLİNMEZ
ÖLMEDEN ÖNCE

Bu kitaplar başkalarına değil kendimedir. Ama kim istemez ki vote almasın okunmasın.

 Burası bir tiyatro sahnesi. Biz de sahnedeki oyuncularız. Elimize hangi senaryo gelirse oynarız. Perde kapanınca gerçeğe döner, sahne kılıklarımızdan çıkarız. Kitaplarda aynı böyle. Kitap kapağı kapandığı an perde de kapanır...

~İYİ SEYİRLER.
           

İnstagram: fadimeates
twitter: fadimeates24


     
İZMİR -