Vuslat

Sen bilemezsin yarinlarımı

Varoluş eksik

Aydınlık için karanlıkta gerekli 

Var mıdır ki bizim için gözyaşı döken??

Ama şöyle birşey var ;
          Sana en hüzünlü cümleyi söylediklerinde değil onlara en mutlu cümleyi kurduklarinda aglayacaksın.

Boş bir oda ölü cesetler 

Sessizce kimsesizce

yorgunum. fakat sorun bu değil. yorgunluğumun bir nedeni olmayışı yakıyor canımı. amaçsızca acı çeken birinin bayağılığı var üzerimde ve kendime acıyan gözler ile bakıyor oluşum daha da fazla yoruyor beni. garip olan şey bu melankolik ruh haline hastalıklı bir bağımlılık ile sarılıyor oluşum. açıkçası, kendimi anladığımı sandığım anda başka bir çelişki ve başka bir çıkmaz ile yüzleşiyorum. kendimden çok tanıdığım insanlara da anlatıyorum bunlara benzer şeyleri. gülüp geçiyorlar. belli ki korkuyorlar. oysa delilik bulaşıcı değildir. bilmiyorlar.

Bu yol nereye gider bilmem

Biz bu dünyaya ait değiliz