verda

Gitsem benimle gelmeyeceksin, kalsam benimle kalmayacaksın. Ne benimle yaşamaya yüreğin var, ne de senden uzak durmama rızan. Senin cehennemin korkak kalbin olacak

Seni özlemeye utanıyorum. Sana özlediğimi söyleyemeyecek kadar bizi bitirmiş olmana da sen utan. Şimdi sarıl haksızlığının boynuna ağla, ben kalbimin hatırına susacağım. Vurulan benim sen boşa ölüyorsun

Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşamayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek bizi. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek

bende kaybolsan keşke, sadece ben bilsem yerini. tüm şehri arayıp da içime bakmayı unutsa polisler.

Hayatta silgim hep kalemimden önce bitti. Çünkü kendi doğrularımı yazacağım yerde, tuttum başkalarının yanlışlarını sildim

Birden kaldırımlardan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi. İçimdeki sıkıntı eridi

Ama Cevdet, koca bir adam kaldırma diz çöküp ağlayabilirmiş, küçük bir kız çocuğu hiçbir şeyi belli etmemek için dişlerini sıkabilirmiş. Bazıları sandığından daha fazla bazıları daha eksik olabilirmiş

Nefes alamayınca pencereyi değilde fotoğrafını açtığımda anladım sana yenildiğimi

Biliyor musun güzel kızım? İlkokulda olsaydık montumu seninkinin yanına asardım. Öğretmenimize, bizi yan yana oturtması için yalvarırdım. Beslenme saatlerinde yemeğimi seninle paylaşırdım. Küsmek, seninle çocukça küsmek isterdim.

Eski beni nerede ve nasıl kaybettiğimi hatırlamıyorum. Sadece bir akşam vakti balkon serinliğinde otururken geldiğim tüm yolların bana ne kadar uzak olduğunu gördüm