‎

Reçeteme yazıp durdu hekim hep bi' Ketilept'i

Gel beni yerden eğilerek al

Ruhumun gıdası şehrin sokaklarından

Kimi dost gibi görünür o da bir paradoks

Odam benim kadar darmadağın, bi' kenarda durdum

Göğsümün ortasında bitmeyen bi' savaş var

Varoşa başka bakar gökyüzü

Sen bir cümlenin sonuna virgül koyuyorsun

Ve bir de senin derin yokluğun, yalnızlık olgusu.

Sürecek cinayetim kafanız kopana kadar