kralkatili.

Ağır ol aaaabi 
          Evde çoluk çocuk seni bekler, sevmesinler çerçeveyi.

Ve birden, seninle bir daha hiç görüşmeme, denk dahi gelmemek için bulunduğum yerleri değiştirme fikri beni mutlu etti. Bu tuhaftı. Çünkü zamanında seninle aynı havayı solumak için feda etmeyeceğim hiçbir şey yoktu.

Belki alışmam lazım yalnızlığa.

Hüznüm her zaman öfkemden daha büyük bir histi.

Küçük bir çocuğun çizip boyadığı bir ev gibisin. Biz evin içindeyiz. 
          Sadece resim yapmak için kullandığımız, inanılmaz küçük olmasına inatmışçasına her yeri pencere olan,, bol güneş alan bir oda gibisin. Biz odadayız.
          Tuval yerine duvarları, hatta bazen birbirimizin bedenini kullandığımız boyalar gibisin. Şimdi de yine sakin, ağır ve sessizce birbirimizin tenini renklendiriyoruz o boyalarla.
          Sanki daha da renklenmeye ihtiyacın varmış gibi, Ko. Sen zaten renklisin. Dünyadaki tüm renklersin.
          Her rengimsin.
          
          -toumun.

Belki de sadece denk düşmedik.

Ben sanıp kime dokunursan onun ol ölene kadar.

selam savaş.

İçimde istenince yapılmayan şeyler biriktirdik beraber. Bir sen attın bir ben. Bazen buruşturup attın, bazen düzgünce katladın da koydun. Bazense elime tutuşturdun, sanki iki saniyeni ayırıp atmak zormuş gibi. Hayatından çokça zaman çalacak gibi. Ama sen hep böyleydin, çiçeğim. Her konuda. Bir milyoncudan sırf ucuz diye aldığın bir eşyaydım senin için.

Herkese 40 yaşında gibi yaklaşırsın sonra biri gelir kafa 5 yaşındaki biriyle aynı çalışır. Her şeye olgun ve iyimser yaklaşan kişiliğin birden yok olur da gider sanki. Çocukça ve aptalca isteklerle dolar iç. Söver durursun kendine.