Ne kadar çabalasamda unutamıyorum onu ismini yüzünü numarasını her şeyini o bilmediğim sesini kokusunu çok özledim sadece yanımda olsa yeterdi ama o gitti kalbim acıdı ağladım değmeyecek biri için ağladım gözyaşlarım boşa gitti belki ama onun için ben hayatımı canımı bile verirdim belki o beni çoktan unuttu ama ben unutamadım çok acı veriyor onun beni unuttuğu düşüncesi canım yanıyor kimse anlamıyor ne annem ne babam anlatamıyorum konuşamıyorum ben onlara yük iken ben onlara derdimi nasıl anlatayım ki , yazıyorum belki ruhuma iyi gelir diye artık korkuyorum sevmekten korkuyorum bağlanmaktan birilerine hayal kırıklığına uğramaktan yoruldum üstüme gelinmesinden yoruldum yoruldum yoruldum bana iyi gelen kitaplar bir süre de olsa o düşüncelerden uzaklaşıyor insan, ruhum bedenimin içinde kayboldu ne yapıcağını şaşırdı tüm hatıralar anılar ise bedenime hapsoldu...