Küçükken evimizin yanında park vardı kızlar hep babalariyla oynar eğlenirlerdi bende sürekli camdan imrenerek onları izlerdim bi kere babama parka gidelim demiştim yemedigim azar kalmamisti o gün Bidada ne parka adimimi attim ne lunaparka Beni hep kafesin içinde buyutmeye çalıştılar belki birazda olsa sevgi gosterleslerdi ben o kafese bile razi olurdum