insomnia

buyumek cok garip bi seymis. hic sıkılmadan dinlerim dedigi sarkilari artik acip dinlememekmis mesela. keyifle yaptigi her isi artik zorunluluktan yapmakmis. dunyanın o bahsedilen binbir turlu kotu haline sahit olmakmis, aldigi nefeste bogulmakmis. kurulan hayallerin, gercek hayatta ne kadar imkansiz oldugunu anlamakmis. buyumek icindeki her seyi öldürmekmis aslinda 

zaten boyle davranmazdin

“dısarıdan bakıldıgında Adelaide kusursuz bir butunluk icindeydi -uzuvları yerli yerindeydi, hicbir eksigi yoktu- ama icten ice, ruhen dagılmıs haldeydi. paramparca olmustu ve parcalarını tekrar bir araya getirebilecegini hic sanmıyordu. ölmek istemiyordu aslında, sadece var olmaya bir son vermek, yok olmak istiyordu. tum korkuncluguna ragmen oraya giden tek yol ölümdü.”

kaciyorum senden cunku bunun bi nedeni var 

bazen hic dile getirmedigim yanimi nihayet anlayan biriyle sohbet etmek isterim 

cok ozluyorum bazen gulusunu, donmeme yetmıyor 

insan oyle bos bi eve ait hisseder mi 

20

o mahur beste calar mujganla ben aglasiriz

bir kalp yalniz bir kalbi dusunurmus