az once bu senemin 3 ayı olan ve benim ilk defa gercekten bu kadar icten ve saf bir sekilde bir kere bile gormeden tanıdıgım ve sevdigim kızım dogum gununu kutladım. son konusmamızda upuzun bir paragrafla ciddi anlamda agzıma sıcmıstı ve yazsam mı yazmasam mı diye de cok aradaydım acıkcası. ama ben boyleyim. bir seyi yapmadan o seyden pisman olamıyorum. attım mesajı. bekledigim gibi kotu bir tepki vermedi ama attıgı kucucuk bir mesajdan bile oyle bir hatırlattı ki kendini bana. iyi ki atmısım mesajı cunku icimde kalmasını gercekten istemezdim. hayatında yolunda bir seyler gercekten pek yolunda gitmiyormus sanırım. umarım her sey yoluna girer. her sey kalbinden nasıl geciyorsa oyle olur. gercekten cok hak ediyor cunku oyle sevip sevilmeyi o. beni sevmedi sevemezdi de zaten ama ben iyi ki bir sureligine de olsa sevmisim onu.
i have gained weight and i’ve lost weight and i’ve been big and i’ve been small i’ve tried this clothes i’ve had this haircut i’ve done everything i could to my body. and still nobody wants me. it’s not enough. it’ll never be enough.