Een vriendin van mij is in verwachting van een meisje dus bij deze een zelfgeschreven gedicht voor haar wondertje:
Een kind kleurt de wereld wit vannacht
Zij brengt waar iedereen op wacht.
Een kind wat zich nu nog hoog in de wolken bevind.
Omgeven door haar niet voelbare ijzige wind.
Vol geluk en pracht zweeft zij over s ’werelds grootste steden.
Hoort anderen aan, hun wensen, hun gebeden.
Dit kind voorziet deze winter de aarde van witte sneeuw.
Een kind zo jong en mooi, het juweel van de eeuw.
Gewichtloos kijkt zij op onze aarde neer.
Haar oog valt op twee mensen zo zorgzaam en teer.
Het besluit stond vast van dit kindje oh zo klein.
Deze twee mensen moeten mijn ouders zijn.
Ze vraagt slechts om nog een ogenblik geduld.
Voordat ze zichzelf onthuld.
Geen angst voor beelden die wellicht vervagen.
Haar ziel heeft haar toekomst gevonden in deze winterse dagen.
Dus daarom smeekt ze jullie geniet van deze momenten en bovendien:
Duurt het niet lang meer of ze zal jullie eindelijk zien.
Door Femke Aloserij
