İçimde öfkenin kol gezdiğini hissedebiliyorum. Bu çok büyük bir öfke. Patlamaya hazır bir yanardağın giderek artan kaynaması gibi. Her an patlayabilir. Ama dışarıya çok sakinim ve bu çok şaşırtıcı. Bu kadar öfkeye rağmen bu sakinlik beni bile korkutuyor. Çünkü patladığım zaman biliyorum ki en çok zarar bana olacak. Bunun farkındayım ama azalmıyor bu öfke. Yaşadığım stresle birlikte her geçen gün artıyor. Elimden bir şey gelmiyor çünkü en sevdiğim şeyleri yapmak bile sakinleştirmiyor beni. Umarım patlama hayatımda büyük değişikliklere yol açmaz.
Senden ricam @Hayat_gr nin yarın doğum günü onun mesaj panosunda doğum gününü kutlar mısın? Birde bunu sayfanda duyuru olarak paylaşır mısın?eğer bunu yaparsan o mutlu olur bende minnettar kalırım sana.
İçimde öfkenin kol gezdiğini hissedebiliyorum. Bu çok büyük bir öfke. Patlamaya hazır bir yanardağın giderek artan kaynaması gibi. Her an patlayabilir. Ama dışarıya çok sakinim ve bu çok şaşırtıcı. Bu kadar öfkeye rağmen bu sakinlik beni bile korkutuyor. Çünkü patladığım zaman biliyorum ki en çok zarar bana olacak. Bunun farkındayım ama azalmıyor bu öfke. Yaşadığım stresle birlikte her geçen gün artıyor. Elimden bir şey gelmiyor çünkü en sevdiğim şeyleri yapmak bile sakinleştirmiyor beni. Umarım patlama hayatımda büyük değişikliklere yol açmaz.
Kimseye bir şey anlatamamak var bir de. Kimilerinde güven problemi olareak beliriyor bu. Kimseye sizin için değerli bir şeyi anlatsamıyorsunuz. Doldunuz, son raddeye geldiniz ama kimse yok. Sizi dinleyip anlayabileceğini düşündüğünüz kimse yok.
Çok zor olurdu yaşam :)
Zaten zar zor tutunduğumuz, ayakta kalmak için binbir çaba harcadığımız şu dünyada beş kişi eksik başlamak olurdu maça.
Kalabalıklar içinde yalnız kalmak
Vardır ya hani böyle bir söz.
Ağırlığının farkında mıyız?
Mesela ya her gün konuştuğumuz bir insan kimseye bir derdini anlatamıyor ve eve gidip ağlıyorsa. Bilebilir miyiz kimin ne kadar yalnız olduğunu?
Bilemeyiz :')
Keşke herkesin kafasının üstünde yalnızlık oranını gösteren bir şey olsa. Çok iyi olurdu sjsjns
Hayat böyle düşününce çok acımasız geliyor. :(
Bugün bir kez daha fark ettim.
Tanımadığınız insanları sevemezsiniz.
Sevdiğinizi sanarsınız.
Tanımıyorsunuz ki nasıl biri olduğunu bilmiyorsunuz.
Sadece dışarıdan gördüğünüz insana kendi anlamlarınızı yüklüyorsunuz.
Kafanızda kurduğunuz kişi o olsun istiyorsunuz.
Ve onu tanıdığınızda gerçekle yüzleşiyorsunuz.
Geriye ise sadece hayal kırıkları kalıyor.
Kendi kendinizi uğrattığınız hayal kırıkları...