⠀⠀⠀⠀

Bencil olunucak.
          Bencil olunucak.
          Bencil olunucak.

Ben sana mecburum bilemezsin.

Beni sevmedi, seviyormuş gibi yaptı. Bu mühim, bu önemli, bu tuhaf, kabullenilemez ve katlanılamaz. Bunun ağrısı dinmez, bunun kırgınlığı unutulmaz. Sevilmiyor olmanın çaresizliğinden sağ çıkar da insan, sevildim sanmanın düşüşünden kurtulamaz.

Bu kadar güzel olmasaydı gözleri prangaları çabuk atardık.

Masslah

Hesabın çok hoş tıpkı senin gibi ♡

Pişmanlıklar, yeni bir aşkı doğurur demişti huysuz ihtiyar. 

El olduk efendim, velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle. 

Bir gün “benim için şiir yazdın mı hiç?” demiştin. göstermiştim “şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu posta caddesindeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen.” kuşkuyla bakmıştın yüzüme. kirpiklerim içime dökülüvermişti. susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen... yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. sonra harfler girdi yoksulluğumuza. sonra dünyanın bütün mazlumları. elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde. yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. “tenha gezen evliyam” dedim. ben gittim harf harf dağıldım, sen tamamladın cümlemi.

Geçti, istemem gelmeni.