ffuckingworld
16 yaşından beri yoldayım.
ffuckingworld
ffuckingworld
8 yaşında arsız bela dinlediğim zamanı hatırlıyorum; sancak ve de bilal sonses.
kendime ait bir tabletim vardı, ranzamız vardı bir tane. ablamla yazı tura yaparak üst yatağı ben almıştım, biraz da ağlamıştım tabi. penceremiz diğer binanın çatısına bakıyordu-yani binamız 5 katlıydı ve yan ev tek katlı müstakil bir evdi. pencereden sarkınca çatıya ayak parmaklarımız değiyordu yani. ablamla aramda iki yaş var, bu yüzden çok fazla yaramazlık yapardık çocukken-hala öyle. babam barbie bebekleri sevmediğimi bildiği halde ablam için 4 tane barbie bebek almıştı, neden bilmem hiç hoşlanmazdım o plastik bebeklerden. bir gün dayanamayıp kafalarını bedenlerinden ayırdım; sonra pencereden attım. tabi o zaman çatıyı hesaba katmadığından annem pencereden dışarı bakar bakmaz bebekleri gördü. 'bilmiyorum' diye işin içinden sıyrılmıştım oysa :'(
sonra annem beni bir süre azarladıktan sonra odadan çıkmıştı, ablamla göz göze gelmeye korkuyordum tabi. üstüme yürüyüp saçıma yapışmaya da cesaret edemiyordu kendisi, benden büyük olmasına rağmen bir kavgaya girdiğimizde hep ağlayan o olurdu. eğer üstüme yürürse ranzaya çıkar o çıkmadan önce tekmeyi basardım, bunu ikimizde biliyorduk. fırtına öncesi sessizlik mi denir bilmiyorum ama yaklaşık yarım saat ikimizden de çıt çıkmadı. en son dayanamayarak "özür dilerim," deyiverdim. üstüme yürüseydi bu kadar koymazdı çünkü bana. "istersen inip alabilirim." diye gaza geldim bir an. "al o zaman, affederim." deyince nereden geldiğini bilmediğim cesaretle pencereye koştum. altıma sandalyeyi koyup pencereden sarktım. ablam bu sırada çıktığım sandalyeyi tutuyordu. sırtımı döndüm, tıpkı intihar girişimindeki biri gibi bir pozisyon alıp beklemeden atladım. dedim ya, üstüme yürüseydi koymazdı bu kadar.
ffuckingworld
sandalyeye korkuyla çıktım, elimi ablama uzattım ve o yukarıdan beni çekerken havalanmıştım bile. çabucak ablam beni içeri çektiğinde sandalyede bileğime bağladığım ipten dolayı yukarı geldi, hızlıca pencereyi kapatıp kendimi yerdeki minderlere attım. ablam mal mal gülmeye başladığında ona eşlik ettim ve annem en son delirdiğimizi düşünerek kapıya dayandı. bebekleri hemen sakladık tabi, anlardı yoksa pencereden atladığımı. hiç unutmam bu anıyı, o ev artık yok, ranzamız da, bebekler de ama neden bilmem her yıl bu anıyı hatırlayıp dururum. neden anlattım bilmiyorum ama, iyi hissettirdi.
:)
ffuckingworld
tuğlaların üzerine atladığımda ayağım hafif kaymıştı ama şans ilk defa bana gülmüş olmalı ki dengemi sağlayıverdim. "arkanda, bir tane önünde ve bir tane de ayağının yanında." deyip tarif etti yerlerini ablam. hızlıca bebeklerin kafalarını ve bedenlerini alıp kısacık boyumla ablama uzattım. bebekleri neşeyle aldı, şimdi bir sorunumuz daha vardı. çatıdan pencereye nasıl çıkacaktım? boyum yetmiyordu ve ablam yukarıdan çekmeye çalışsa düşme riskim fazlaydı bu yüzden bekleyip düşünmeye başladık. anneme söylersek ikimize de kızardı, biliyorduk. en son aklıma "sandalyeyi ver, ama bir tane de ip olsun" dedim sandalyeyle ipi pencereden uzattı hemencecik. sandalyenin üzerine çıkıp ablamın desteğiyle pencereye ulaşabilirdim ama bu sefer de sandalye çatıda kalacağı için ip istemiştim ya. ipi sandalyenin boşluğundan geçirip bağladım, diğer ucunu da bileğime. çatı düz değildi tabi, hafif eğikti ama sandalye düz durabilirdi. sandalye dediğim ise aslında tabure, o zamanlar renkli taburelerimiz vardı.
ffuckingworld
feels so, feels so, feels so good to dance again.
ffuckingworld
ama şeytan değilim, bana işlemez desturun beybi
ffuckingworld
babamın bana ne söylediğini hatırlıyorum,
ffuckingworld
"Gelelim kural bire: Paranı kazan,
Anlamı, para kaltaklardan önce gelir, çünkü onlar kıskançlığı doğurur
Gelelim zor olana, kural ikiye: Şarlatanlara dikkat et.
Düşmanını yakın tut zenci, dostlarına dikkat et."