Kanina, lumapit sa’kin si ___, nanginginig, hindi alam kung paano magsisimula.
May takot sa mga mata niya—‘yung tipong parang may kasalanang hindi sinasadya.
Sabi niya, “Nawala ko ‘yung bookmark mo…”
At napangiti na lang ako.
Sabi ko, okay lang, kasi sa totoo lang, it’s just a bookmark—
pero ‘yung sincerity niya, ‘yun ‘yung hindi mapapalitan.
I found it kind of beautiful, you know?
Na minsan, may mga taong takot mawala kahit ‘yung maliliit na bagay,
dahil alam nilang may halaga ‘yon sa’yo.
Pagbalik niya, may dala siyang magnetic bookmark,
parang paalala na kahit anong mawala,
may mga taong handang palitan ito ng mas maganda—
at ng mas mabuting alaala.
At ayun… I’m just glad I met her.
Because some people walk into your life
not to change everything—
but to remind you that kindness still exists,
even in the pages of borrowed books.
Love you! Ito na ang hinihintay mong Beginning na nag Niningning! Kidding!
; bookphase
