jocelenes

gidebilişlerin bile adabı olur derlerdi de inanmazdım
          kim görürdü,
          duyardı,
          uzanırdı ki dokunsun parmak uçları 
          göğe ve ötesine
          ötesinde bir evren bulaşırdı
          kırışık gömleklere silinirdi 
          üzerinde nemi kalırdı
          kayboluşların bile bir adabı olur derlerdi,
          inanmazdım.
          
          toydan öte zehirdi dilim,
          göğsüm kırık aynalarca ışık hüzmesi
          bir o yana saçılır
          bir senden yana
          o vakit kızmazdım ona 
          varsa bir bildiğim 
          sakınmazdım 
          gören gözün hakkı kalır derlerdi 
          inanmazdım