Karanlık bir şehre esirim şimdi. Kaçmak istesem kaçamam, hareket etsem edemem. Nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kendi yarattığım sokaklarda hapsolmuşum...
Issız sokaklarımda ağlayan kadın sesleri, çocuk sesleri, biten umutlarımın düşüş sesi, kaybolan bir çocuğun annesini arayışı gibi acı dolu sesleri ben yarattım... Bir sokağı aydınlık yarattım içimde, onu da sana verdim, senin için yarattım. Sen benim dünyamda yaratmış olduğum en aydınlıklık sokağımdın. Ya da o sokağa seni yakıştırabildim sadece?