@flensian
kimsenin derdini yaşamadıkça anlamayacağım, kimse derdimi yaşamadıkça anlamayacak.
sorun sadece yaşayıp yaşamamak değil
asıl sorun yaşamadan da o kişiyi anlayabilmek
veya yanında olup sadece sessizce sarılmak.
düşüncelerimi mi yazıyorum buraya?
yoksa olması gerekeni mi bilmiyorum.
soğuktan nefret ediyorum ama her gece balkona çıkıp yıldızları izlemek için bu işkenceye direniyorum, şu an beni ısıtan tek şey parmak aralarımda duran sigaranın loş dumanı.
kimsenin zor bir dönemden geçtiğini anlayamazsın.
gülerken bile içinden yardım çığlığı atıyor olabilir, ağlarken bile anlaşılmak istiyor olabilir.
çığlık at ama sesini duymasınlar.
ne seni unutabiliyorum, ne senden kalanları. başımın içinde bir kanser tümörü gibi büyüyor büyüyorsun. seni unutamamanın verdiği acılara dayanamıyorum artık. unutamamanın bu kadar kahredici, çıldırtıcı olduğunu bilmezdim. her yerde, her zaman benimle birliktesin, işin kötüsü her şey seni hatırlatıyor. kalabalıkta gelişigüzel söylenmiş bir söz bile yetiyor seni düşünmeme. yalnızlığımda ise sesin kulaklarımda çınlıyor, avuçlarının serinliğini hissediyorum alnımda. yaşanmış zamanlar bir film şeridi gibi geçiyor hafızamdan. anılarımızı en küçük noktasına kadar birer birer hatırlıyorum. İşte o zaman; bu seni unutamayan başı, duvarlara vura vura parçalamak geliyor içimden.
boğulmadığına
herkesi
ikna etmişsin
deniz hariç.
beyaz laleler bile solmuş bu dünya için
sen nasıl benim için heveslisin ki?
gün ağırmadan sadece sözlerinde bile seni bulduğum satırları sana ithaf etmek isterdim ama bunun için hem saatin geç olması hem de artık ikimiz içinde her şeyin geç olması yüzüme tokat misali çarptığı için sadece kendime saklıyorum bütün bunları
saat 04:22
belki geceleri korktuğun insandan bile yardım çığlığı dilenecek kadar zor durumdasın. belki sadece yanında birini istiyorsun. tek yapman gereken bütün bunları unutup yeniden başlamak, sahi çok mu geç kalınmışlık var? hayır sadece istek yok.
kaybetmiş hissediyorum her şeyimi elimden alınmış ve bir daha geri alamayacakmış gibi oysa sadece uzun süredir çektiğim yalnızlığın sebebi nasıl haraket edip kendimi düzene sokacağımı bilmeden yalnızca olduğu gibi yaşamak. biri bunu yüzüme vursa dahi kabul etmeyeceğim şeyi şimdi kendi kendime konuşuyor olmak bile epey komik olsa gerek.