frezya

yaşamak debelenir içimde 
          kıvrak ve küheylân

Bugün oturdum ölümü düşündüm
           Bir darağacında ya da yolda yürürken
          
          Bugün oturdum ölümü düşündüm.
           Yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken.

kendine ne kadar merhametsizsin

ve sevgilim periler ölürken özür diler

Mayıstı.
          Seni o yüzden bağışladım!
          Ben en çok mayısta su içerim
          Ben en çok mayısta başımı öne eğerim
          İçimden felçli bir göçebe gökyüzüne bakar
          Avuçlarımda yaralı kelebek taşımayı
          mayısta öğrendim ben
          Ve teraslarda Leonard Cohen dinlemek en çok mayısa yakışırdı
          Tiril tiril
          bembeyaz bir giysiyle
          Rüzgarda ayakların çıplak
          Kolların saracak gibi mayısta ölüp dirilen tüm çiçekleri
          Öyle başın öne eğik yıllarca o boş terasta durmak
          Durmak
          Durmak

bu kadar hissetmek bir lütuf mudur yoksa lanet mi

 Adın çoktan çocuğa çıkmış oysa
           Çoktan anlaşılmaz olmuşsun
           Şu güzel ömrün tam ortasında
           Kuşları sora sora düşen yapraklarda
           Ey çılgın 
           Kanadı kırık her kuşa 
           Kanat olmaktan yorulmuşsun 

söylediği son şarkı elveda zalim dünyaymış

kafası kendinden bile güzel 

hiçbir yere ait olmayanları iyi tanırım 
          her yere aitmiş gibi davranırlar