Crow 🌷

8 yıl oldu, 8 koca yıl, bu sekiz yıl içerisinde hiç mi gelişme göstermez insan

sadece şekerime bakıp gerekli insülin dozunu vücuduma enjekte etmem gerek, bana denilen buysa niye bu kadar zorlanıyorum ki

kan şekerlerim tavan yapıyor, kilolarım artıyor, ve diyabetin getirdiği sorumluluklardan nefret ediyorum 

öbür türlü başka seçeneğim kalmaz, kendime olan hayal kırıklığımla bir de onun bana sözde belli etmediği fakat aslında apaçık belli olan hayal kırıklığını da sırtlamam gerekecek 

fakat ona kanıtlamam lazım bir işe yaradığımı

bir de insanlar yardım aldıkları zamandan sonraki mutlu ifadeleri de içimi ısıtıyor. Ufak bir gülümseme, sessiz söylense de bir "teşekkür ederim" bu hayatta ilerlememi sağlıyor, bu hayata tutunmamı sağlıyor. İnsanlara elimden geldiğince iyi davranmaya çalışıyorum o yüzden, hem bu hayatta işe yaramak istiyorum hem biraz da olsa insanların gününü güzelleştirmeye çalışıyorum, ki umarım bunda iyi bir iş çıkarıyorumdur. Eğer bunu da başaramıyorsam kendime olan tiksintim pek güzel seviyelere gelmeyecek