flyingboar

Wiecie co? W Finlandii, w której teraz siedzę, jest prawie pierwsza w nocy, za oknem pada śnieg, a ja dostaję powiadomienie na maila o nowym komentarzu do mojego opowiadania. Wchodzę na skrzynkę pocztową, patrzę, a to odzywa się to konto. To konto, na które nie wchodziłam już spory czas i do którego powiadomienia nie przychodziły mi wieki. Mówię sobie: a zaloguję się, zobaczę, co tam. Odpalam. Widzę 532 powiadomienia, myślę: grubo. Zaczynam przeglądać. Widzę, jak wiele osób zostawiło po sobie gwiazdki i komentarze do moich ff i robi mi się ciepło na serduszku. Łapie mnie nostalgia. Kiedyś to było, jak pisało się skoczne dramy na wykładach z fizyki. Nie to co teraz, same raporty z inżynierii genetycznej i zero zabawy. No i nagle mnie dopada. Zaczynam czytać wybrane rozdziały i nie mogę przestać. Mam banana na twarzy. Choć dopada mnie też pewien cringe. W końcu dorosła baba o takich rzeczach pisze. No ale przypominam sobie, dlaczego w ogóle zdecydowałam się to pisać (oczywiście oprócz nieuczenia się do matury). Przypominam sobie też wszystkie wątki, które chciałam tu jeszcze umieścić. Sprawdzam szablony nieopublikowanych rozdziałów. Kurde. Łapią mnie wyrzuty sumienia, że nigdy ich nie dokończyłam, a w sumie bardzo chciałam. No i finalnie przed oczami staje mi moja własna obietnica, nie tylko względem siebie, ale i moich czytelników. Miałam skończyć to opowiadanie, bo wiem, jak wkurwiające są takie niedokończone rzeczy. No i co? Gówno. Znowu odłożyłam to na kiedy indziej, a z moją niekończącą się prokrastynacją to nigdy nie wiadomo. A im dłużej odkładam, tym bardziej głupio mi tu wrócić? No bo dlaczego akurat teraz? Jak wytłumaczę się z prawie roku przerwy? Głupio tak, nie? Ugh. No więc tak wpadam w wir myśli, łapiąc jeszcze większą nostalgię, bo spotify załączył jakąś randomową piosenkę yellowcardu i jestem już totalnie rozwalona emocjonalnie. 
          
          No, więc to, co musicie wiedzieć po przeczytaniu tego czegoś powyżej, to 12.04.2021. Dozo!

Ważna prywatka od autorki.
          
          Słuchajcie. Zdecydowałam rozdzielić moją twórczość związaną z ff od innych opowiadań, które już w piszę i które jeszcze mam w planach. Dlatego jeśli interesują was moje inne dzieła, niezwiązane ze skokami, to zapraszam pod @montepesto. Tam również przenoszę "Until You Know Me", więc czytający nie martwcie się. Będą nowe rozdziały, ale na innym profilu. 
          Tutaj zostaną moje dwie dotychczasowe prace i jak na razie nie planuję tu niczego nowego. Oczywiście "You Are My Wings" zostanie dokończone, o to możecie być spokojni. 
          Mam nadzieję, że za bardzo nie namieszałam! Będę dostępna na obydwu kontach, jeśli chcecie składać zażalenia heh.
          
          Życzę miłego życia. I jako @montepesto też wam życzę miłego życia. To się nie zmienia.

Podzielam miłość do sportu. Obecnie nie do wytrzymania jest dla mnie pauzowanie Serie A w siatkę. Jestem na pełnoetatowym sportowym odwyku, a z racji, że osobiście przepadam za grą w siatkówkę to nawet to mi odebrali. No cóż, zdrowie jest najważniejsze i mam nadzieję, że wkrótce będzie nas dane oglądać kolejne wspaniałe wydarzenia ❤️.

Czwartkowa prywatka od autorki.
          
          Kochani, wiem, że niektórzy z was czekają na rozdziały, ale dzisiaj chciałbym się z wami wreszcie podzielić czymś, nad czym siedziałam od ostatnich wakacji. Opowiadanie nie jest jeszcze w całości napisane, ale jest już go na tyle dużo, bym mogła zacząć publikację. Dlatego też zapraszam was na coś nowego z mojej strony, co pochłonęło cały mój ostatni czas i życie. Wieczorem ukarze się prolog! Zobaczymy, co z tego wyjdzie heh.
          
          Życzę miłego życia. 

Wyczekiwana prywatka od autorki.
          Witam, witam. Jestem wam chyba winna niezłe przeprosiny za moją nieobecność, dlatego już teraz was przepraszam.
          Spieszę z informacją, że żyję i tworzę, ale jak na razie do szuflady. Tych, co stęsknili się za czymkolwiek ode mnie, uspokajam, że już wkrótce pojawi się tu nowe opowiadanie, nad którym pracuję od kilu miesięcy. Zdecydowałam się, że wstawię je dopiero, gdy większość będzie napisana, dlatego jeszcze chwilę cierpliwości, a zobaczycie moją próbę napisania niecodziennego romansu :)
          Dla tych, którzy czekają na dokończenie jednego z moich obecnych dzieł, zapewniam, że kilka kolejnych rozdziałów się pojawi, ponieważ nie mogę patrzeć na to opowiadanie, wiedząc, że go nie dokończyłam. A w szczególności gdy następny arc miał dziać się w Polsce i to jeszcze w nietuzinkowym towarzystwie. Ostatnio przeczytałam sobie szkice niedokończonych rozdziałów i wzięłam sobie za sprawę honoru, by je skończyć. Sama jako czytelniczka nie lubię niedokończonych ff, dlatego nie mogę stać się jedną z takich autorek.
          Dlatego też już wkrótce możecie się czegoś spodziewać. Nie wiem jeszcze w jakiej kolejności, ale tym razem nie rzucam słów na wiatr!
          Tak więc, życzę miłego życia :)

Hejka, to znowu ja! Z góry przepraszam :), ale nie mogę pogodzić się z faktem, że moja ulubiona autorka nie dodaje nic od pół roku... coś mi się wydaje, że kraftböck już nie wróci, ale cóż... dalej trzymam kciuki. A nóż coś się zmieni! Pozdrowionka <33

Pewnie jestem wkurwiająca jak nie wiem, ale jest jakaś szansa na Kraftböcka w niedalekiej przyszłości? XDD

Nie lubię się tłumaczyć, dlatego nie będę. Informuję jednak, że na rozdziały musicie niestety trochę poczekać. Przepraszam. Widzimy się niedługo, obiecuję :) 

@natali_003  Wiesz, każdy ma swój gust. Ja akurat lubię czytać o Starożytności, więc i książka wpada w mój przedział tolerancji. Ale na przykład za Władcę Pierścieni się nigdy nie zabiorę ¯\_(ツ)_/¯

@natali_003 Jak się nie czyta tego jako lekturę, a dla przyjemności na tarasie w górach to nagle docenia się wartość tej książki. A i czytanie robi się przyjemne c: